Хуманоста ја заборавивме, сложноста уште повеќе – Ова е приказна за здруженоста на дечињата од едно африканско племе.

Еден антрополог кој истражувал племе во Африка им предложил на дечињата да играат игра. Целта била да види како дечињата кои се гладни ќе се однесуваат кога ќе им се понуди храна.

Крај дрвото ставил корпа полна со овошје и им рекол на дечињата – првото дете кое ќе ја дофати корпата, за него е целото овошје. Дечињата се наредиле и чекале антропологот да им даде знак. Кога им рекол ајде потрчајте, дечињата се фатиле сите за рачињата и трчале заедно.

Кога стасале до корпата седнале сите заедно и во истовреме со рачињата сите ја допреле корпата.

Зачудениот антрополог ги запрашал зошто го сториле тоа, кога вака има по многу малку за секого, а така барем еден ќе се најадел, дечињата во глас му одговориле ”УБУНТУ. ,, Како еден од нас ќе биде среќен ако сите други се несреќни?

”УБУНТУ”, во нивната култура значи: ”Ја сум, затоа што сме ние” Или како што ние велиме: ”Сите за еден, еден за сите”

Ова сме го подзаборавиле згазени од беспарицата, брзиот живот, желбата за напредок. Но би требало да се потсетиме на вистинските човечки вредности – да се потсетиме на УБУНТУ.